جمعه, ۲۶ بهمن ۱۳۹۷، ۰۹:۰۷ ق.ظ
بیانیه «گام دوم انقلاب» خطاب به ملت ایران The “Second Phase of the Revolution” Statement addressed to the Iranian nation
انقلاب کبیر اسلامی ایران در حالی چهلمین سالگرد پیروزی خود را پشت سر گذاشت و قدم به دهه‌ی پنجم حیات خود نهاد که اگرچه دشمنان مستکبرش گمان‌های باطلی در سر داشتند اما دوستانش در سراسر جهان، امیدوارانه آن را در گذر از چالش‌ها و به دست آوردن پیشرفت‌های خیره‌کننده، همواره سربلند دیده‌اند.
در چنین نقطه‌ی عطفی، رهبر حکیم انقلاب اسلامی با صدور «بیانیه‌ی گام دوم انقلاب» و برای ادامه‌ی این راه روشن، به تبیین دستاوردهای شگرف چهار دهه‌ی گذشته پرداخته و توصیه‌هایی اساسی به‌منظور «جهاد بزرگ برای ساختن ایران اسلامی بزرگ» ارائه فرموده‌اند.بیانیه‌ی «گام دوم انقلاب» تجدید مطلعی است خطاب به ملت ایران و به‌ویژه جوانان که به‌مثابه منشوری برای «دومین مرحله‌ی خودسازی، جامعه‌پردازی و تمدن‌سازی» خواهد بود و «فصل جدید زندگی جمهوری اسلامی» را رقم خواهد زد.
این گام دوم، انقلاب را «به آرمان بزرگش که ایجاد تمدن نوین اسلامی و آمادگی برای طلوع خورشید ولایت عظمیٰ (ارواحنافداه) هست» نزدیک خواهد کرد.
از میان همه‌ی ملّتهای زیر ستم، کمتر ملّتی به انقلاب همّت میگمارد؛ و در میان ملّتهایی که به‌پاخاسته و انقلاب کرده‌اند، کمتر دیده شده که توانسته باشند کار را به نهایت رسانده و به‌جز تغییر حکومتها، آرمانهای انقلابی را حفظ کرده باشند. امّا انقلاب پُرشکوه ملّت ایران که بزرگ‌ترین و مردمی‌ترین انقلاب عصر جدید است، تنها انقلابی است که یک چلّه‌ی پُرافتخار را بدون خیانت به آرمانهایش پشت سر نهاده و در برابر همه‌ی وسوسه‌هایی که غیر قابل مقاومت به نظر میرسیدند، از کرامت خود و اصالت شعارهایش صیانت کرده و اینک وارد دوّمین مرحله‌ی خودسازی و جامعه‌پردازی و تمدّن‌سازی شده است. درودی از اعماق دل بر این ملّت؛ بر نسلی که آغاز کرد و ادامه داد و بر نسلی که اینک وارد فرایند بزرگ و جهانیِ چهل سال دوّم میشود.
Among all the nations suffering from oppression, few make an effort to launch a revolution; and among those nations that have risen and launched a revolution, few have been witnessed to have pursued it to the end, or moved beyond merely changing the government and safeguarded their revolutionary values. However, the auspicious Revolution of the Iranian nation—which is the greatest and most popular revolution of the contemporary era—is the sole revolution that has persisted forty years of pride, saved from betrayal to its values, and it has preserved its dignity and original slogans against all the temptations which seemed irresistible; hence, entering the second phase of self-development, society-processing and civilization-building. Heartfelt salutations to this nation, the generation who initiated and continued [the movement] and the generation that currently steps into the magnificent and global phenomenon of the second forty years!
آن روز که جهان میان شرق و غرب مادّی تقسیم شده بود و کسی گمان یک نهضت بزرگ دینی را نمیبُرد، انقلاب اسلامی ایران، با قدرت و شکوه پا به میدان نهاد؛ چهارچوب‌ها را شکست؛ کهنگی کلیشه‌ها را به رخ دنیا کشید؛ دین و دنیا را در کنار هم مطرح کرد و آغاز عصر جدیدی را اعلام نمود. طبیعی بود که سردمداران گمراهی و ستم واکنش نشان دهند، امّا این واکنش ناکام ماند. چپ و راستِ مدرنیته، از تظاهر به نشنیدن این صدای جدید و متفاوت، تا تلاش گسترده و گونه‌گون برای خفه کردن آن، هرچه کردند به اجلِ محتوم خود نزدیک‌تر شدند. اکنون با گذشت چهل جشن سالانه‌ی انقلاب و چهل دهه‌ی فجر، یکی از آن دو کانون دشمنی نابود شده و دیگری با مشکلاتی که خبر از نزدیکی احتضار میدهند، دست‌وپنجه نرم میکند! و انقلاب اسلامی با حفظ و پایبندی به شعارهای خود همچنان به پیش میرود.
The day when the world was divided into the material West and East, and no one presumed a major religious movement would emerge, the Islamic revolution of Iran stepped into the scene gloriously and mightily; it broke the frameworks; it flaunted to the world the outdatedness of the clichés; it put the religion and the material world together, and declared the coming of a new era. It was much expected that the leaders of deviation and oppression would react—but in vain. Whatever the right and left modernity did— from pretending to ignore this emerging and unprecedented voice to extensive efforts for suffocating it— just brought them closer to their indispensable demise. Today, after forty annual celebrations of the victory of the Revolution and forty Fajr ten-days, one of the two centers of animosity has already perished, and the second one is struggling with predicaments that signal its death in the near future. Whereas, the Islamic Revolution is advancing while preserving and adhering to its mottos.
انقلاب اسلامی همچون پدیده‌ای زنده و بااراده، همواره دارای انعطاف و آماده‌ی تصحیح خطاهای خویش است، امّا تجدیدنظرپذیر و اهل انفعال نیست. به نقدها حسّاسیّت مثبت نشان میدهد و آن را نعمت خدا و هشدار به صاحبان حرفهای بی‌عمل میشمارد، امّا به هیچ بهانه‌ای از ارزشهایش که بحمدالله با ایمان دینی مردم آمیخته است، فاصله نمیگیرد. انقلاب اسلامی پس از نظام‌سازی، به رکود و خموشی دچار نشده و نمیشود و میان جوشش انقلابی و نظم سیاسی و اجتماعی تضاد و ناسازگاری نمیبیند، بلکه از نظریّه‌ی نظام انقلابی تا ابد دفاع میکند.
The Islamic revolution—like a living and unwavering phenomenon—is always flexible and ready to correct its mistakes, but it is not revisionary or passive. It is positively sensitive to criticisms; it regards them as a divine blessing as well as a warning to those who do not act upon their words; yet it, by no means, takes distance from its values, which are blended with the religious faith of the people, thanks be to God. Since the establishment of the system, the Islamic revolution has never suffered from, and will never suffer from stagnation and recession, and it does not see any conflict and contradiction between revolutionary dynamism and political and social order; rather, it eternally defends the theory of the revolutionary system.
